Jak liczymy degresywne odpisy amortyzacyjne?

Gazeta Podatkowa

Metoda degresywna polega na tym, że podstawa dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest zmniejszana w każdym roku podatkowym o sumę odpisów dokonanych w poprzednich latach. Tak ustaloną podstawę mnoży się przez stawkę amortyzacyjną określoną w Wykazie stawek amortyzacyjnych, podwyższoną współczynnikiem nie wyższym niż 2,0. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody liniowej, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych według metody liniowej.

Przy amortyzacji metodą degresywną stawka amortyzacyjna dla danego środka trwałego nie może być wyższa niż przyjęta z Wykazu stawek amortyzacyjnych i podwyższona maksymalnie współczynnikiem 2,0. Podatnik samodzielnie określa współczynnik, o jaki podwyższy ustawową stawkę amortyzacji. Ustawodawca określił tylko górny jego limit wynoszący 2,0.

Niemniej jednak przy metodzie degresywnej w pewnym momencie (począwszy od roku podatkowego, w którym roczna kwota odpisu amortyzacyjnego liczona według tej metody miałaby być niższa od rocznej kwoty odpisu amortyzacyjnego liczonej metodą liniową) przechodzi się na amortyzację liniową.

Metoda degresywna może być stosowana wyłącznie do środków trwałych określonych w art. 22k ust. 1 updof i art. 16k ust. 1 updop, tj. maszyn i urządzeń zakwalifikowanych do grupy 3-6 i 8 KŚT oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych.

Przy zastosowaniu omawianej metody odpisów amortyzacyjnych można dokonywać: