A A A

Amortyzacja inwestycji w obcym środku trwałym

Gazeta Podatkowa

Przepisy ustaw o podatku dochodowym przewidują szczególne zasady amortyzacji dla inwestycji w obcych środkach trwałych. Podatnicy mogą indywidualnie ustalać stawki amortyzacyjne (art. 22j ust. 4 updof oraz art. 16j ust. 4 updop).

Trzeba pamiętać o zasadzie, że metodę amortyzacji ustalamy na cały okres amortyzacji (art. 22h ust. 2 updof i art. 16h ust. 2 updop). Nie można jej potem zmieniać. Z reguły w interesie dokonującego inwestycji w obcych środkach trwałych, który wybrał amortyzację według stawki indywidualnej będzie ustalenie najwyższej dopuszczalnej stawki.

Środek trwały, w którym poczyniono inwestycję

Minimalny okres amortyzacji

Maksymalna stawka amortyzacyjna

-	budynek (lokal) niemieszkalny lub budowla

10 lat

10%

-	środek trwały zaliczony do grupy 3-6 i 8 KŚT

•	gdy jego wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł

24 miesiące

50%

•	gdy jego wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł

36 miesięcy

33,33%

•	w pozostałych przypadkach

60 miesięcy

20%

-	środek transportu, np. samochód osobowy

30 miesięcy

40%

Przepisy obu ustaw o podatku dochodowym nie wykluczają stosowania stawek z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Do amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym można zatem stosować stawki przewidziane dla środka trwałego, na który poczyniono nakłady.

Przykład

Przedsiębiorca wynajął lokal w centrum handlowym. Poniósł koszty na jego adaptację. Łączne koszty z tym związane wyniosły 30.000 zł.

Przy minimalnym okresie amortyzacji indywidualna stawka amortyzacyjna wynosi 10%. W tym przypadku roczny odpis amortyzacyjny wyniesie 3.000 zł (30.000 zł x 10%).

Do ustalenia stawki amortyzacyjnej przedsiębiorca mógłby przyjąć inny okres amortyzacji, oczywiście nie krótszy niż 10 lat. Przykładowo, zakładając, że amortyzacja będzie trwać 20 lat, stawkę amortyzacyjną przyjmie w wysokości 5%.

Inwestycję przedsiębiorca może amortyzować również według stawki 2,5% przewidzianej dla lokalu użytkowego.